De natuur in textiel & glas

Textielontwerpster Leonie van Poecke

Leonie van Poecke is textielontwerpster en gepassioneerd door alles wat met vezels en textiel te maken heeft. Ze maakt unieke wandkleden geïnspireerd op de natuur. In deze tentoonstelling zijn Sea, Earth, Soil en Water te zien.

Leonie gebruikt verschillende materialen zoals wol, zijde en katoen. Een bijzondere eigenschap van haar wandkleden is dat ze schrille geluiden absorberen.

Wil je zien hoe Leonie te werk gaat? Bekijk het filmpje.

Multimedia kunstenaar Krista Israel

Krista Israel (1975) is een multimedia kunstenaar en werkt het liefst met glas. Haar favoriete materiaal is helder glas en in deze tentoonstelling zijn kleine objecten – Seepods / zaaddozen – van Krista te zien. Haar werk is onderdeel van een doorlopende serie die ze sinds 2013 maakt. De tijd om deze ‘zaden’ te maken fungeert als kiemtijd die ze nodig heeft om haar installaties en andere haar complexere werken uit te denken.

Krista werkt met de flamework techniek, een techniek waar door middel van propaan/zuurstof brander glas bewerkt wordt. Staven van glas worden versmolten op een temperatuur van meer dan 1300 graden Celsius. Krista vervaardigt voor haar zachte glas texturen duizenden en duizenden losse onderdeeltjes, die op een basis van glasvezel worden geassembleerd.

Ander werk met combinaties van glas in technieken als pâte de verre, casting en flamework zijn gecombineerd met andere materialen zoals stof, computeronderdelen en plastic speelgoed. In één van haar grote installaties gebruikte ze zelfs een schommelstoel. Voorbeelden daarvan zijn te zien op de website van Krista.

Borduren met Eveline van der Eijk

Eveline van der Eijk schildert en werkt met textiel. In deze tentoonstelling zijn alleen haar textiele werken te zien. De werken zijn te herkennen aan het opvallende kleurgebruik. De natuur en combinaties van kleuren zijn haar inspiratiebronnen. Eveline werkt graag met textiel omdat ze daarmee intensievere kleuren en reliëf kan aanbrengen.

‘Ik kan geïnspireerd raken door de kleinste details in de natuur, zoals mos of boomschors. Met mijn mobiel neem ik hier (vaak onscherpe) foto’s van. In sommige gevallen bewerk ik de kleuren van de foto’s nog voordat ik ze laat printen op stof. Daarna volgen uren van bewerking achter de naaimachine of soms borduur ik zelfs met de hand.’

Op zaterdag 21 oktober om 15.00 uur is Eveline van der Eijk aanwezig in de tentoonstelling. Ze zal dan borduren en uitleggen hoe ze te werk gaat. Aanmelden is niet nodig.

Glaswerk van Noortje Haegens

Voor het werk dat Noortje maakt is wandelen van essentieel. Noortje haalt haar inspiratie uit de eenvoud van het wandelen. ‘Je hoeft niets anders te doen dan de ene voet voor de andere te zetten. Als ik zo door het landschap zwerf, ontstaat er een gevoel van dankbaarheid. Het heeft iets oorspronkelijks; het landschap beoordeel je niet, je neemt het waar zoals het is‘. Tijdens de wandelingen maakt Noortje foto’s. “De wandeling is het uitgangspunt van mijn werk. Het is de traagste manier van reizen. Hierdoor heb ik alle tijd om de omgeving waar ik doorheen trek optimaal te observeren. Zo lukt het me soms om echt in contact te staan met de plek waar ik me begeef. Tijdens het lopen ondervind ik een vertraging van mijn waarneming, waarbij ik terug ga naar de kracht van de stilte.”

Noortje Haegens laat in deze tentoonstelling haar werk ‘Voor even’ zien. Het zijn ‘Glass Globes’ met foto’s van grote zeepbellen in een landschap. De halve bollen zijn gemaakt van massief kristalglas. De heldere kleuren in deze dromerige landschappen zijn gebaseerd op een klassiek thema. Vanaf de zestiende eeuw worden bellenblazende kinderen door kunstenaars afgebeeld om de vergankelijkheid te symboliseren. Een bijna uit elkaar spattende zeepbel refereert hieraan: nu is het mooi, maar dat kan zomaar voorbij zijn. ‘Voor even’ verwijst naar het vergankelijke van het bestaan. De bijna uit elkaar spattende zeepbel staat hiervoor symbool: Nu is het mooi, maar dat kan zomaar voorbij zijn. De foto’s zitten gevangen in een half glazen bol. Deze vorm is ruimtelijkheid en brengt beweging over. Door het massieve glas lijkt het beeld te bewegen wanneer je er langs loopt.

Tuften door Mirte van Kooten

Mirte van Kooten is opgeleid als grafisch ontwerper en begon in 2020 te experimenteren met een techniek die punchen wordt genoemd. Met een holle naald waar een draad doorheen loopt, duw je het garen door de stoffen ondergrond. Als je de naald weer naar boven haalt ontstaat er aan de achterkant een klein lusje. Bij elkaar geven deze lusjes een soort borduurwerk met reliëf. Deze creatieve uitlaatklep van Mirte, veranderde in een obsessie toen ze het tuften van vloerkleden ontdekte. Tuften, met een tuftpistool, is het met de hand maken van een hoogpolig tapijt. Een plukje garen wordt daarbij met behulp van luchtdruk door een stramien gehaald. Met tuften worden wandkleden en tapijten direct in een vorm getuft, er is geen restmateriaal en de poolhoogte kan worden aangepast door het garen af te snijden.

Mirte heeft haar atelier in Utrecht en gebruikt garen van 100% Nieuw-Zeelandse wol. Ze maakt unieke stukken, geen enkele is hetzelfde. Haar wand- en vloerkleden herken je aan abstract en geometrische vormen. Afhankelijk van het ontwerp, de grootte en details duurt het tuften een paar uur tot enkele dagen.
Meer weten over deze techniek? Lees ons artikel hierover.

Op zaterdag 30 september om 15.00 uur is Mirte van Kooten aanwezig in de tentoonstelling. Ze zal dan uitleggen hoe ze te werk gaat. Aanmelden is niet nodig.